50 tinten groen

Inmiddels zijn we alweer vier dagen in Gambia. Een land dat zó indrukwekkend is, dat ‘Europa’ alweer heel ver achter ons lijkt te liggen. Omdat La Gomera – onze laatste verblijfplaats in Europa – echt fantastisch was, besteden we daar graag toch nog een blog aan. La Gomera, ten westen van Tenerife, is één van de kleinste Canarische Eilanden. De Canarische Eilanden die we tot nu toe bezochten bleken elk echt een heel eigen karakter te hebben. En dat geldt zeker voor La Gomera, dat in vergelijking met Gran Canaria en Lanzarote nauwelijks toerisme kent. Er vertrekken en arriveren geen internationale vluchten op La Gomera. De toeristen die hier naartoe komen, vliegen op Tenerife en nemen vervolgens meestal een ferry richting La Gomera. Dat is voor veel toeristen blijkbaar te veel gedoe, wat maakt dat het eiland nog erg ongerept voelt. Al als we aan komen varen, ziet het eiland er veel groener en vochtiger uit dan de vorige eilanden die we hebben bezocht. Wij kiezen voor de haven in San Sebastian, de hoofdstad (of eigenlijk het hoofddorp) van La Gomera.

 

 

Wàt een rust zeg, na een paar weken in de drukte van Las Palmas! De sfeer is er direct veel gemoedelijker, of zou dat aan onze eigen stemming liggen? We genieten bovendien van het feit dat onze to-do-lijstje om over te steken helemaal klaar is, zodat we alle tijd hebben om het eiland te verkennen. Het eiland is nagenoeg rond, het ziet er een beetje uit als een halve sinaasappel waar de partjes een beetje van uit elkaar staan. Het eiland is slechts 24 km breed en 26 km lang, maar er lijken op verschillende plekken op het eiland totaal uiteenlopende seizoenen te bestaan. Doordat de noordoostelijke passaatwind tegen het eiland aan botst, regent het veel aan de noordkant en in het midden van het eiland. In de bergen in het binnenland staat zelfs echt tropisch regenwoud, met ontzettend veel kleuren groen. In het zuiden en westen van het eiland is het droog en zomers.

 

 

 

 

 

 

 

We wandelen veel, eten fijne tapasjes en worden uitgenodigd voor een echte ‘braai’ op de boot van onze Zuidafrikaanse buren Rob en Karin in de haven. Zo’n lekkere steak hebben we nog niet vaak gehad! Ook huren we twee dagen een auto om in de bergen te gaan wandelen. En we vallen – zoals we inmiddels wel gewend zijn in Spanje – weer met onze neus in een feestje. Dit keer is de verering van de heilige Sebastian de reden voor een week van festiviteiten in het stadje, dat precies naast de haven ligt.