Vandaag koers richting Vlissingen; terug het zoute water op! We hebben onze zinnen gezet op de Michiel de Ruyter haven. Enerzijds omdat die midden in het centrum ligt van waaruit we de stad makkelijk in kunnen. Anderzijds omdat deze haven direct aan de Westerschelde ligt, zodat we makkelijk weer het ruime sop kunnen kiezen op weg naar onze volgende bestemming.
In de ochtend vertrekken we rond 9 uur vanuit de stadshaven in Middelburg en vertrekken via het Kanaal door Walcheren richting Vlissingen. We hadden gisteren al uitgerekend dat we met deze vertrektijd met voldoende hoog water in Vlissingen kunnen zijn om de haven binnen te kunnen varen, zonder vast te lopen op de drempel bij de haveningang.
Over het Kanaal door Walcheren liggen echter 5 bruggen die allemaal voor ons open moeten. In de zomer kan het best druk zijn met schepen en dan kan het lang duren voordat je zo’n brug kunt passeren. Daar hebben die slimme Zeeuwen iets op gevonden; de blauwe golf. Als we ons op een bepaald tijdstip melden bij de eerste brug en dan een vaste snelheid aanhouden, openen de bruggen netjes voor onze neus; sesam open u. Ook al zijn we vandaag de enigen die gebruik maken van deze blauwe golf, verdraaid makkelijk is het wel.
Snel zijn we dan ook in Vlissingen waar nog krap sluisje wacht om ons van het zoete water door Walcheren naar het zoute water in de Westerschelde te schutten. Krap (smal) en behoorlijk wat stroming door stevige wind en zoet-naar-zout overgang maakt dit wel het spannendste sluisje van onze vakantie tot nu toe. Maar met wat mikwerk, touwwerpkunsten en wat doortastend inzetten van motorvermogen is ook deze weer afgevinkt.
Op de Westerschelde merken we wel dat het vandaag behoorlijk waait, krachtje 6-7 beaufort. Stevige wind van voren en flinke golven om het laatste stuk naar de haven tegenin te butsen geeft genoeg buiswater en gespetter om meteen weer te voelen dat we op zout water zitten. Alles plakt meteen weer van het zout.
Na een wat ruwe aanloop van de haven (door de golven dwars op de boot krijgen we een paar flinke zwiepers) en een past-precies-bruggetje liggen we opeens midden in de rust van de Michiel de Ruyter haven. Als we hebben aangelegd genieten we van lunch in de zon. Meteen ook tijd om de sfeer van deze haven in te ademen. Dit was honderden jaren geleden Lampsins’ en admiraal De Ruyter’s veilige thuishaven. Als je door je oogharen kijkt kun je je dat helemaal voorstellen.
Wij plannen ondertussen mogelijke routes voor later deze week. We hebben een paar opties: in etappes naar het noorden (bijvoorbeeld de Wadden), of in één lange ruk ineens naar Oudeschild op Texel. Het zal allemaal afhangen van de wind, want volgens onze windvoorspellingen trekt die morgen en overmorgen flink aan om daarna weer wat af te nemen. We mikken erop op om zaterdagochtend te vertrekken. Hoe zouden Michiel De Ruyter en kornuiten dat vroeger eigenlijk hebben gedaan?
In de middag lopen we Vlissingen in om de stad verder te ontdekken. Er zijn leuke steegjes en herenhuizen. Maar het valt ons ook op dat tussen de charmante sfeer ook wel veel moderns is gebouwd waardoor een deel van het authentieke karakter wordt ingeleverd. Toch heel leuk om de stad even op te snuiven. Voor morgen hebben we onze zinnen gezet op het MuZeeUm en de Kazematten om de historie in te duiken.