Yesss… Drie dagen achter de rug en inderdaad voelen we ons veel beter nu. We hebben iets van een ritme te pakken, we slapen best goed en de hoofdpijn is weggetrokken.
Bovendien hebben we weer zin om wat lekkers te eten. Dat wordt tijd ook, want we hebben een hele stapel verse groenten en fruit ingekocht waarvan de eerste exemplaren nu dringend signalen beginnen af te geven: “eet mij, eet mij!”. De tomaten, paprika’s en avocado’s gaan het hardst, dus gisteren hebben we wraps gegeten met precies die vulling. Beetje op smaak brengen met kruiden en jummie!
Gisteren en vannacht hebben we heerlijk gezeild. De wind was iets afgenomen ten opzichte van de eerste dagen, dus het was erg comfortabel aan boord. Tegelijkertijd hielden we nog steeds genoeg wind om met een knoop of 6 vooruit te speren.
Sinds vanmorgen houdt de wind het voor gezien en staat de brommer aan. Dat hadden we op zich wel aan zien komen. Op deze route moet je meestal wel door een band met hoge druk heen, waar weinig wind staat. Gewoon maar blijven dobberen tot er wind komt, vinden we met de huidige voorspellingen geen optie, omdat de band de komende tijd stevig op haar plek blijft liggen en zelfs nog wat breder wordt. We kunnen dus maar beter zorgen dat we zo snel mogelijk aan de overkant van de band terecht komen, waar als het goed is weer wind staat.
Omdat we verder toch niet zoveel te doen hebben, hebben we de Kairos (die nu 200 meter van ons vandaan vaart) uitgedaagd voor de wedstrijd ‘wie-vangt-de-grootste-tonijn-op-23-mei’. Omdat Carla en Henk ook nog nooit een vis hebben gevangen voelen we ons wel aan ze gewaagd. We hebben dus een mooi aasje uitgezocht en de lijn hangt buiten!
De statistieken:
– Dagen onderweg: 3
– Totaal afgelegde afstand: 407 nm
– Afgelegde afstand afgelopen etmaal: 124 nm
– Afstand nog te gaan: 1775 nm (in een rechte lijn)
– Onze lokatie om 16.20 uur UTC: 22°53’13 N, 058°06’11 W
En wie heeft er gewonnen?
Nog altijd bezig het ‘tonijnentrauma’ te tackelen? En jullie hebben toch zo’n aantrekkelijk blits aas, je zou toch zeggen, daar kunnen ze niet omheen. Wie weet, ooit…
Zó fijn te merken dat jullie weer de ‘oude’ Stijn en Yvet zijn, ingeslingerd dus. En weer lekker opgeschoten!
Heel veel liefs XXX