De boot naar Dalyan vertrek vandaag om 9 uur en voor het eerst deze vakantie ‘moeten’ we weer aan een tijdsplanning :-). Wel even doorwerken met ontbijt en de spullen bij elkaar pakken, maar dan zijn we er klaar voor. Wat te snaaien en 2 flessen water want het gaat weer een bloedjehete dag worden. Al snel als het vissersbootje met Lucas en Elizabeth (onze 2 buren) en ons erin door gids Yasif langs mooie baaien en door water uitgeholde spelonken wordt gebracht blijkt nog maar eens hoe mooi dit gebied is. Ook super leuk om het eens met een klein en ondiep bootje te kunnen bevaren, want hier kunnen we met de diepe zeilboot nooit komen.
Na een tijdje bereiken we het begin van het Dalyan rivierengebied. Echt super mooi, het doet ons bijna iets Aziatisch aan om door hoge waterbegroeiing, bijna moeras, tussen bergen door te varen. Weer heel iets anders dan wat we tot nu toe van de kustlijn hebben gezien.
We varen langs Turtle beach, waar de schildpadden hun eitjes ingraven. Dat hebben ze kennelijk op een ander moment gedaan want nu is er geen schildpad te zien ;-). We worden voor een wandeling afgezet bij Caunos waar vanuit de Hellenistische tijd veel ruïnes zijn. Heel indrukwekkend om door heen te meanderen. En hier hebben ook de schildpadden zich verstopt (in dit geval landschildpadden, die wat kleiner zijn dan de zeeschildpadden), want je struikelt er hier bijna (letterlijk) over. Wat een grappige, primitieve dieren eigenlijk.
Na deze wandeling in de hete zon weer even uitwasemen in de schaduw van de boot, en met een flinke sloot koel water, varen we richting Dalyan. Voor het stadje zelf hebben we niet meer ge noeg tijd, maar de weg ernaartoe is prachtig en in de bergen zijn rotstombes uitgehouwen. Een prachtig gezicht (en moet vroeger een hels karwei geweest zijn).
Na terugkomst lunchen we op onze boot. Tijdens de lunch bedenken we wat we de rest van de dag willen doen. Omdat we met onze boottocht bijna letterlijk onze laatste centen hebben uitgegeven, hebben we nu nog maar 24 lira over. Het bedrag dat we bij aankomst op het vliegveld pinden, is er net iets rapper doorheen gegaan dan we hadden gedacht, en dat komt met name doordat we op een aantal plekken alléén maar cash konden betalen. We zijn er eigenlijk een beetje vanuit gegaan dat er in Ekinçik een pinautomaat zit, maar als we navraag doen, blijken de dichtstbijzijnde pinautomaten in Dalyan of Göçek te zitten. In Dalyan kunnen we met onze eigen boot niet komen, dus blijkbaar moeten we terug naar Skopea Limani om onze geldvoorraad aan te vullen. Het voelt een beetje gek, om nu eens niet door de elektriciteit of het water heen te zijn, maar door het cash geld. We lopen nog eens goed door onze voedselvoorraden heen en komen tot de conclusie dat we nog zeker een dag of 3 vooruit kunnen, we hebben alleen – op een blikje tomaten na – geen groenten meer. De supermarkt in de haven accepteert geen credit card. Blijkbaar kunnen we het havengeld wel betalen met credit card, maar dan zouden we wellicht toch bij het restaurant moeten eten om dat ene blikje tomaten te sparen, en dat vinden we te luxe om twee dagen achter elkaar te doen.
In plaats daarvan hebben we een ander plan. We willen de haven uitvaren om voor het dorpje Ekinçik voor anker te gaan. In Ekinçik zit volgens de Pilot ook nog een ‘minimarket’ en misschien accepteren ze daar wel credit card. We vullen onze watertanks nog even aan de steiger in de haven om vervolgens los te gooien en een minuut of 10 later alweer te ankeren voor het dorpje Ekinçik. Stijn gaat met de dinghy op verkenning uit en komt even later weer terug met 6 tomaten. Betalen met credit card was ook hier niet mogelijk, dus de groentevoorraad is uit contanten (5 lira) aangevuld. We hebben nog maar 19 lira op zak, maar we kunnen qua voedsel en water nog zeker 3 dagen vooruit. Dat moet voldoende zijn om in Skopea Limani ergens een pinautomaat te vinden.
We eten ’s avonds een fijne koude pastasalade, met worstjes, olijfjes en tomaat. Heerlijk met deze enorme temperatuur.
Om het zekere voor het onzekere te nemen, besluiten we morgen toch maar vast naar Fethiye te varen, waar we zeker ons cashvoorraad kunnen aanvullen. We wilden sowieso morgen al terugvaren naar Skopea Limani en daar de laatste dagen rondzwerven en het zou natuurlijk zonde zijn als we daar bijvoorbeeld een leuk restaurantje tegenkomen waar we niet zouden kunnen eten, omdat er alleen met cash betaald kan worden.
We zitten dit te typen terwijl er een bizar warme föhn waait, met windkrachtje 5. We zitten om half tien ’s avonds in zwembroek en bikini nog steeds een beetje uit te puffen van de hitte overdag. Het zou vandaag een graadje of 38 worden, en dat geloven we graag :-D… Morgen mag het weer wat koeler!