Proeven van Cherbourg

Vanuit Saint-Valéry-en-Caux hebben we een kort tochtje op het vizier: naar Fécamp, 16 mijl verderop. De wind komt precies uit de hoek van Fécamp, maar omdat er windkracht 3-4 wordt voorspeld en de afstand te overzien is, besluiten we ertegenin te gaan kruisen. De poort van de haven van Saint-Valéry-en-Caux – die pas tegen hoog water weer open gaat – dwingt ons nog even lekker rustig aan te doen ’s ochtends. Als we net voor lunchtijd de haven uitvaren blijkt de wind veel steviger dan voorspeld. Met windkracht 6 om de oren en tegen flinke golven in kruisen we op richting Fécamp. De Reeds (onze dikke zeilbijbel) zegt dat de aanloop van Fécamp bij windkracht 6 of meer lastig is en raadt aan dan een alternatieve haven op te zoeken. We bereiden ons alvast voor op plan B: Le Havre. Die haven is bij alle weersomstandigheden goed aan te lopen, maar schijnt niet zo aantrekkelijk te zijn en sowieso nog een aardig stuk verder ook. Gelukkig zakt de wind net voor Fécamp terug naar windkracht 5 en schieten we snel, behoorlijk door elkaar geschud en met onze zoute pakken door de havenhoofden naar binnen. Het is al tegen zevenen ’s avonds als we goed en wel afgemeerd en opgeruimd zijn.

 

In Fécamp blijven we twee dagen liggen, omdat de wind nog steeds te pittig is naar onze smaak en bovendien uit de verkeerde richting. We klimmen de Cap Fagnet op, aan de noordkant van het stadje. Vanaf hier hebben we een geweldig uitzicht over het kanaal. De Duitse troepen moeten dat in de tweede wereldoorlog ook bedacht hebben, want in de jaren dat zij deze regio hebben bezet, hebben zij een flinke verdedigingslinie gebouwd op Cap Fagnet. Zo konden ze al van heinde en verre geallieerde schepen en vliegtuigen aan zien komen.

Na een dagje sight-seeing hebben we het eigenlijk wel gezien in Fécamp. Bovendien staat er een enorme deining in de haven. Doordat de boot enorm hobbelt en ligt te rukken aan de lijnen, hebben we wel eens beter geslapen. De wind is echter nog steeds zo stevig dat we toch nog maar even een extra dagje in Fécamp blijven deinen. We maken er maar gebruik van om de boot eens goed onder handen te nemen. Tijdens het tochtje naar Fécamp – tegen wind en golven in – was de boot flink gedoopt met zout water. Een flinke poetsbeurt verlost ons van de plakzooi die het zoute water heeft achtergelaten! Zondag maakt Stijn nog een fietstocht naar Etretat, een prachtig kustplaatsje 20 kilometer verderop. De route over de falaises heen is allesbehalve vlak en leidt door typische Normandische gehuchten heen. In Etretat heeft de zee door vele jaren heen enorme gaten in de rotsen gespoeld, wat een geweld is dat eigenlijk toch die zee. Voor nu is het in ieder geval een heel mooi uitzicht, en dat vinden vele Japanners en vrije Fransen ook 😉.

Voor de maandag wordt er fijne wind voorspeld. Niet heel veel, maar wèl uit de goede richting. Daarmee kunnen we een flinke slag richting het westen maken. Even dubben hoor, want willen we echt de baai waar de Seine uitmondt overslaan? Daar liggen prachtige plaatsjes als Honfleur. Tja… Met alle westenwind die na maandag wordt voorspeld, liggen we dan wel een beetje opgesloten in die baai. Nou, dan toch maar meteen naar Cherbourg. Als we eenmaal die landpunt voorbij zijn, kunnen we veel makkelijker met westenwind naar het zuiden afzakken. En daar zitten ook weer heel veel mooie plekken om te verkennen. Ach, het voelt als een compromis tussen twee mooie opties.

 

De tocht van Fécamp naar Cherbourg is een lange. Als we tachtig mijl moeten varen en bij daglicht aan willen komen, moeten we vroeg uit de veren! Bovendien is het springtij (bij nieuwe en bij volle maan), waardoor de getijdenstroom op z’n sterkst is. Als we een beetje verkeerd timen, hebben we bij Cherbourg meer dan 5 knopen stroom tegen. Met een maximale snelheid van zo’n 7 knopen, duren de laatste loodjes dan wel héél erg lang. We varen rond 5 uur in de ochtend dan ook al de haven van Fécamp uit. Het wordt een lange relaxte dag met een prachtig zonnetje erbij. Op sommige stukken kunnen we heerlijk zeilen, soms moet ook de motor erbij. Stijn weet onderweg nog een fijne pasta in elkaar te draaien, die we even voor we in Cherbourg zijn oppeuzelen.

Cherbourg is nu al bijna een week onze ligplaats. De eerste paar dagen regent het flink. De hele dag in de regen varen hoeft van ons niet, dus blijven we maar even hier liggen en regelen wat dingen die nodig zijn. Wasjes draaien, boodschappen inslaan (in zo’n héle grote Franse hypermarchée), de rits van een hoes repareren, wat andere kleine reparaties in de boot en mijn haar van een Franse coupe laten voorzien. Alles min of meer tussen de buien door. De volgende dagen klaart het op, maar staat er wel een flinke wind. Te flink om de volgende tocht te beginnen, vinden we. Dus proeven we Cherbourg. Nogal letterlijk. We hebben heerlijke Normandische kaasjes gekocht en die testen we met Cider uit de regio. En als we tijdens de lunch op een terras neerstrijken, moeten we natuurlijk ook de plaatselijke specialiteit (gevulde aardappels) uitproberen. Het lijkt wel alleen over eten te gaan in onze blogs… Gelukkig lopen we tussendoor ook heel veel, anders zouden we helemaal dichtgroeien van al deze culinaire probeersels..

Maandag – en misschien zelfs morgen al – wordt er goede wind voorspeld om verder te varen. Op ons verlanglijstje staan de kanaaleilanden, die hier een stukje verderop liggen. De tocht daar naartoe moeten we weer strak plannen. Het eerste eiland dat we aan willen doen is Alderney en laat precies bij dat eiland nou de ‘race van Alderney’ beginnen… een stuk vaarwater dat zijn bijnaam dankt aan de enorme getijdestroming die er staat, echt een spektakelstuk als je er op het verkeerde moment bent. Kwestie van goed timen dus!

 

Het leuke is wel dat we hier langzaamaan steeds minder Nederlandse vlaggen achterop de boten zien. Het is duidelijk dat we de grenzen bereiken van het gebied dat door Nederlanders in een vakantie te bevaren is. En waar we net zo genieten van de Franse joie-de-vivre, gaan we komende week overschakelen naar de Engelse ‘stiff upper lip’; de Kanaaleilanden zijn immers voor het grootste deel Brits. Benieuwd hoe dat gaat bevallen! Wij drinken er nog maar een Frans wijntje op, nu het nog kan!