Een jaar nadat we elkaar in Lelystad voor het laatst in real-life zagen, waren mijn broer Roel met Geerte, Stine en Tijke op bezoek in Suriname. Stine schrijft in haar gastenblog hoe ze die twee weken heeft beleefd. in de mei vakantie ben ik met papa, mama en tijke in suriname geweest en ik […]
Gastenblog: de pet van tante jet Meer lezen »
Een paar maanden geleden deden we een oproepje aan alle kinderen die nieuwsgierig zijn naar onze reis: stuur jullie vragen op, dan maken wij een filmpje met de antwoorden op jullie vragen. We hebben best wel wat vragen ontvangen. Super dat jullie die hebben gestuurd! Een deel van de vragen ging over onze boot. Speciaal voor alle
Voor kinderen die nieuwsgierig zijn naar onze boot Meer lezen »
“Lang zal hij leven… lang zal hij leven… Hieperdepiep HOERA!!!” Middernacht, Stijns verjaardag. We bevinden ons voor de ingang van de Surinamerivier. Om ons heen heel veel lampjes van vissersboten. Verder vooral heel veel donkere nacht. Tijdens de wisseling van de wacht maak ik Stijn jarig met een zelfgezongen verjaardagsliedje. We zijn zo’n 20 uur
Van onze pleisterplaats Kourou, waar we een week hebben vertoefd, is het 125 mijl varen naar onze volgende bestemming Saint-Laurent-du-Maroni op de grens van Frans Guyana en Suriname. Dat zou ongeveer een etmaal zijn, maar we gaan lekker lopend op de noordoosten wind en de stevige stroming mee, veel te snel. We liggen daarom een
We liggen een paar dagen achter ons anker bij Île Royale, relaxen, opruimen en aan het genieten van het tropische uitzicht. We zijn bijna alleen hier, op wat toeristenkatamarans uit Kourou overdag, en douaneboten ’s avonds (oei oei, we zijn nog niet ingeklaard…) na. Aan de ene kant wel jammer dat we niet met andere
“Plop….!” Met het geluid van de overwinning schieten we de kurk van onze fles bubbels de oceaan in. De oceaan die wij net bedwongen hebben. Nog geen half uurtje nadat we ons anker hebben laten vallen bij Iles du Salut, zitten we moe, opgelucht en vol adrenaline aan ons glaasje bubbels te nippen. Na 2,5 week oceaan voelt
We zijn er!!!!! Een nieuw continent! Na ruim 16,5 dagen varen, en 2296 mijl (= 4252 km) hebben we om 20.40 uur lokale tijd* ons anker laten vallen bij Iles du Salut. Wat voelt dat als een overwinning zeg! Binnenkort horen jullie meer… Wij gaan nu eerst aan de bubbels en daarna een paar dagen
Gisteren hebben we besloten even pas op de plaats te maken. De tweede en derde dag met de hand sturen hebben door veel wind en hoge ruwe golven veel kruim gekost. We drukten gisterenmiddag even op de pauzeknop door ‘bij te liggen’ zoals dat heet. Door de zeilen en het roer op een bepaalde manier
Pauze (Dag 17 Banjul – Iles du Salut) Meer lezen »
Plakkerig, bezweet, moe, maar still going strong. Als we de snelheid houden die we nu hebben, ziet het ernaar uit dat we morgen (!) in de late avond bij Iles du Salut zijn. De statistieken: – Afgelegde afstand: 2071 nm – Afstand nog te gaan: 199 nm – Dagafstand afgelopen etmaal: 138 nm – Onze
Bijna (Dag 16 Banjul – Iles du Salut) Meer lezen »
Sinds gisterochtend hebben we Iles de Salut weer precies recht voor onze boeg! Elke mijl die we nu rechtdoor varen komen we ook écht een mijl dichterbij. En da’s best plezierig aangezien het hard werken is zo. Mijn experiment om een voet-pendelbesturing te gebruiken met zo goed mogelijk getrimde zeilvoering is tot twee keer toe
Rechtdoor (Dag 15 – Banjul – Iles du Salut) Meer lezen »
