In de ochtend blijkt dat de koelkast het toch echt niet doet, dus dat is wel even balen. Maar meteen iets voor regelen voordat het de hele dag opslokt. In de ochtend wordt het euvel verholpen (te weinig koelmiddel in systeem…) en begint de koelkast dan toch te werken. Alle lekkere verse vleesjes en zuivel durven we toch niet aan om te bewaren, het heeft uiteindelijk een halve dag in 30°C gestaan en doen die dus toch maar weg. Super zonde, maar ziek willen we er ook niet van worden. We lunchen nog even op de boot met een lekker vers broodje dat Yvet heeft gehaald. We kopen nog wat nieuwe verse spulletjes en handelen nog de laatste formaliteiten af met Sunsail. Hoogste tijd om te vertrekken!
Nadat we de boot hebben losgeknoopt van z’n winterplek (alles zat nog stormvast, we zijn de eerstvarenden op deze boot dit seizoen) varen we de haven uit, Skopea Limana in. Daaraan zitten heel veel leuke baaitjes waar we prima ons eerste relaxte ankerplekje kunnen vinden. We zetten koers richting Boynüz Bükü. Zeilen hijsen en snel motor uit! Heerlijk weer die rust en geluid van wind en golven. Met een knoopje of 10 wind kunnen we weer even wennen aan de boot.
Het is een mooie baai waar we even moeten zoeken naar een gunstig ankerplekje, omdat het best diep is en de wind een beetje vreemd staat in de baai – sommige boten hangen precies in tegengestelde richting van de wind aan hun anker… Na een rondje verkenning laten we het anker vallen op een heerlijk rustig plekje. Altijd weer even spannend of we goed liggen dus houden we de bewegingen van de boot goed in de gaten, we liggen prima.
We nemen nog een duikje en douchen ons achterop de boot. Nou, dan hebben we wel weer een borreltje verdiend, vinden we. Alvast een glaasje rosé (de Turkse Doluca is helemaal zo gek nog niet) met een stukje kaas en wat olijfjes… Mmmm! Als avondmaaltje maken we een lekkere tomatensalade, met köfte, yoghurt-knoflooksaus en zelfgebakken platbrood. Een experiment van Yvet, dat erg lijkt op naanbrood en erg handig is om te maken: het hoeft niet te rijzen en hoeft maar 2 minuten in de pan.
Na zonsondergang gaat de wind meteen helemaal ‘uit’ en wordt het water een spiegeltje. We genieten met een laatste glaasje rosé van de schemering en merken dat onze lampjes – met de zon – zijn uitgegaan. Lekker ons nestje in dus!