Als je zo vroeg gaat slapen, wordt je ook al snel weer vroeg wakker als de zon begint op te komen. Yvet staat dan ook om 5.45 al op om een broodje te kneden. Als het broodje klaar is, halen we ons anker op en varen rond 8.30 uur de baai uit op weg naar Ekinçik.
We starten nog op de motor, maar al snel kunnen we de zeilen hijsen. In het begin nog maar met een knoopje of 3-4 wind, maar als we het westelijke hoekje van Skopea Limani hebben gerond, bouwt de wind snel op. We spurten met 6-7,5 knopen door het water en schieten goed richting Ekençik. Mooi zeilen hoor! Even later staat er 24 knopen wind en besluiten we toch maar even te reven.
Rond een uur of 15.00 komen we in de baai van Ekinçik aan. Je kunt daar ankeren, maar er is ook een klein haventje bij – zoals in de Pilot staat – een goed restaurant (My Marina). Dat willen we wel eens beleven, dus we draaien de haven in, die trouwens pas op het laatste moment zichtbaar is, omdat hij goed verstopt ligt tussen behoorlijke kliffen. Er liggen mooringlijnen en we worden vriendelijk geholpen door de havenjongens op de kant. Precies achter onze boot ligt een klein havensupermarktje en omdat het vandaag bloedheet is, trakteren we onszelf op een ijsje. Stijn heeft eigenlijk zijn zinnen gezet op een waterijsje, maar als hij hoort dat ze hier Magnum-ijsjes hebben met Crème Brûlée smaak, is ‘ie gauw overstag.
Het is vandaag echt super heet en het is niet om uit te houden in de haven, dus we plonzen naast de haven in het water om verkoeling te zoeken. Het helpt wel een beetje, maar we bedenken ook dat het waarschijnlijk helemaal niet lukt om in dit water onderkoeld te raken.
Aan het eind van de middag komt er een meneer langs die ons een trip naar Dalyan en het rivierengebied daarnaartoe aanbiedt. Een prachtig gebied waar we graag naartoe willen, maar €120 voor een privé boot voor ons tweeën vinden we veel te veel. Als bij onze havenburen een stel ook graag die kant op wil, stellen we voor om met z’n vieren te gaan en zo de kosten te delen. Met een beetje wheelen en dealen zijn we uiteindelijk uitgekomen op €50 per stel op en neer, dat is prima!
Na een lekkere douche in een prachtig douchegebouw in Turks-badhuissfeer, beklimmen we het steile pad naar het restaurant. Ook dit is – net als de rest van de haven overigens – prachtig gedecoreerd, met oog voor detail. Aan de gedekte tafels zien we dat het waarschijnlijk wel een wat luxer restaurant is. En dat blijkt: we eten echt heerlijk! Vooraf komt er een karretje voorrijden, met daarop allerlei kleine schaaltjes met lekkere hapjes als voorgerecht. We mogen er een paar uitkiezen. We kiezen een schaaltje met verschillende soorten vispaté, een plankje met daarop 3 verschillende soorten groenten, waaronder zeekraal, spinazie en nog een derde groente die we absoluut niet thuis kunnen brengen. Voor het hoofdgerecht komt er opnieuw een karretje voorgereden, met daarop de vangst van de dag. We kiezen allebei een visspies (Stijn van Snapper, Yvet van Grouper), en daar krijgen we ook nog een lekkere salade en frietjes bij. Als toetje kiest Yvet voor Helva, maar dat blijkt ze toch niet zo lekker te vinden. Het lijkt misschien nog wel het meest op broodpudding, en laat dat nou niet haar favoriet zijn. Nou ja, risico van het vak als je de inheemse gerechten op de kaart wil proeven. Stijn heeft overigens een toetje van yoghurtijs met een soort van chocoladekruimels en aardbei salsa erbij en dat is dan wel weer heel lekker.
Als we naar de boot lopen, is het al donker, maar nog steeds bloedheet. We gaan toch maar in bed liggen, want we zijn moe, maar het duurt even voordat we de slaap te pakken hebben in deze hitte.