Stroom

Fijn dat iedereen van de knopjes af is gebleven! We hebben nog steeds heerlijke wind en zeilen lekker. Wel hebben we sinds gisteren de stroom een beetje tegen. Tijd voor een beetje Amusepedia, lijkt me.

Hoe zit dat met die stroming? Het water in de oceaan stroomt in redelijk vaste patronen. Rond de evenaar stroomt het van oost naar west. Tegen de tijd dat het bij de Carieb komt buigt het naar het noorden om vervolgens met de klok mee weer richting Europa te stromen. De stroom van Amerika naar Europa wordt ook wel de Golfstroom genoemd. Tegen de tijd dat die aan de overkant komt, splitst deze zich weer naar een zuidelijke stroom (die het cirkeltje opnieuw gaat maken) en een stroom die noordoostelijk richting Nederland trekt. Wij vermoeden dat we sinds gisteren in een wat zuidwaartse aftakking van de Golfstroom terecht zijn gekomen.

Hoe we dat weten? Nou, die stroming kunnen we meten. We hebben twee verschillende meetinstrumenten aan boord om omze snelheid te meten: ééntje is een klein schoepenwieltje onder de boot, waarmee we de snelheid door het water kunnen meten. Hoe harder het wieltje draait, des te hoger de snelheid. Maar als diezelfde bak met water waar wij in varen zichzelf ook met een bepaalde snelheid verplaatst, registreert dat wieltje dat natuurlijk niet. Daarom meten we met behulp van GPS ook onze ‘snelheid over de grond’, zoals dat in zeilersjargon heet.

Vannacht bijvoorbeeld, voeren we door het water met een snelheid van 7 knopen (gemeten door het schoepenwieltje), maar onze snelheid over de grond was maar 6 knopen, dus weten we dat we een knoop tegenstroom hadden. Overigens hebben we de eerste 15 dagen van deze overtocht vrijwel onafgebroken 0,5 tot 1 knoop stroom mee gehad, dus we hoeven niet te klagen.

De verandering van stroming is niet het enige waaraan we denken te merken dat we in de Golfstroom terecht zijn gekomen. We kunnen het ook zien aan de kleur van het water. Waar dat eerst de hele tijd tijd donkerblauw was, is het nu staalblauw. Een subtiel verschil, maar toch duidelijk te zien. Bovendien hoorden we van buurman Henk (die een thermometer onder zijn boot heeft) dat de watertemperatuur ineens een vrije val heeft gemaakt naar 21°C. En dat terwijl de watertemperatuur twee dagen geleden nog 27,5°C was, slechts een graadje lager dan in Sint Maarten. De nachten zijn ineens ook veel kouder. Waar we tot nu toe nog in een joggingbroek en een fleecevest onze wacht konden volbrengen, zitten we nu met ons zeilpak aan. En we hebben onze warme slaapzak er maar weer eens bijgepakt om in te slapen. Verder zijn we het zeewier kwijt, en hebben we daar Portugese Oorlogsschepen voor terug gekregen.

Inmiddels hebben we onze koers wat bij kunnen stellen richting het noordoosten en hebben daarmee een stuk minder stroom tegen (nog maar 0,3 knoop). We zijn eigenlijk al bijna op dezelfde hoogte als de Azoren, maar pal oost varen is nog niet verstandig, omdat pal tussen ons en de Azoren nog steeds dat hogedrukgebied ligt. Als we er recht doorheen varen, komen we weer in windstiltes terecht en daar hebben we er inmiddels wel genoeg van gezien. Ons plan is daarom om met een boogje ten noorden van dat gebied te varen. Dat is een kleine omweg, maar daarmee kunnen we hopelijk wel profiteren van de wind die om het hogedrukgebied heen staat.

Hoe het ondertussen aan boord gaat? De lengte van deze blog zou veelzeggend moeten zijn 😉. Het is nog steeds heel relaxed. De pot schaft vanmiddag een lekkere pasta met tomatensaus, chorizo en olijfjes. En ‘wie ben ik?’, samen met de Kairos, is een vast en erg gezellig onderdeel van ons dagelijks ritueel. Nog suggesties?

De statistieken:

– Dagen onderweg: 16

– Totaal afgelegde afstand: 1674 nm

– Afgelegde afstand afgelopen etmaal: 127 nm

– Afstand nog te gaan: 803 nm (in een rechte lijn)

– Onze lokatie om 16.20 uur UTC: 37°39’01 N, 045°36’22 W