Zowaar een plan

Terwijl men zich in Nederland zorgen maakt over het feit dat 55-plussers te veel wijn drinken en dat Máxima slippers draagt, hebben wij ons de afgelopen weken maar eens gebogen over de ècht belangrijke zaken. Want waar vervolgen wij onze reis naartoe na Lanzarote? Een klein half jaar geleden voeren we uit Lelystad weg met het idee om in elk geval maar eens tot Portugal af te zakken en dan verder te zien waar we heen wilden. De Middellandse Zee viel onderweg af, omdat het weer het je daar lastig maakt om de winter door te varen, en gaandeweg kwamen we erachter dat we dat graag willen. Zonder een volledig doortimmerd plan maar wel met ideeën over wat ons aantrekt zijn we daarom vanuit Portugal gewoon nog wat zuidelijker afgezakt. Het mooie weer hebben we in elk geval alvast te pakken. Dat het in Nederland bijna Kerst is, ontgaat ons grotendeels. In de haven van Lanzarote zijn de afgelopen week weliswaar Kerstbomen aangesleept, maar die doen toch wat surrealistisch aan als je er in korte broek voorbij loopt.

 

 

Nu we zijn aangekomen op de Canarische Eilanden, realiseren we ons dat we de keuze moeten gaan maken die er al een tijdje aan zit te komen: varen we de grote plas over of blijven we aan deze kant van de plas hangen? Een lastige keuze, waar nogal wat bij komt kijken. Omdat wij weten dat lekker eten en een glaasje wijn onze besluitvaardigheid versoepelen, kiezen we een een fijn terras in de buurt van de haven uit om ons over de kwestie te buigen.

 

 

Wat wilden we ook alweer met deze reis? We wilden ontdekken, verkennen, leren, ontmoeten en proeven. Het enorme vaargebied aan de overkant – met de Zuid-Amerikaanse en Caribische cultuur – vinden we ontzettend goed bij dat doel passen. Consequentie is wel dat we de plas over moeten steken: een tocht van zo’n drie weken. Wij voelen ons daar wel klaar voor, maar de Amuse heeft nog wel wat extra accessoires nodig om de oceaan over te steken. Daar, op een vol terras vol luid kwebbelende Lanzarotenaren, besluiten we dat we voor de oversteek gaan. Spannend en leuk!

Hoe we het gaan doen? Het plan is om eerst nog wat zuidelijker te zakken tot Gambia & Senegal of de Kaapverdische Eilanden. Daar pikken we de passaatwind op die van oost naar west waait. En die blaast ons dan naar Suriname. Kan dat altijd zomaar? Nou, de maanden december, januari en februari zijn het beste om de oversteek te maken: de passaatwind is dan heel stabiel en je zit buiten het orkaanseizoen. We willen ons uiteraard conformeren aan de tijden die de seizoenen dicteren, maar daarmee hebben we nu – na maanden zonder planning rond te hebben gedobberd – ineens een soort van deadline. Da’s even wennen zeg!

Ons verblijf in Lanzarote – dat door ongunstige wind wat langer duurde dan verwacht – heeft buiten het bezoek van René en Truus dus vooral in het teken gestaan van klusjes en andere voorbereidingen. Een greep uit onze activiteiten:

• We hebben wat rubbernaden in het teakdek vervangen.
• Tot Marokko hadden we gastenvlaggetjes bij ons. Omdat vlaggetjes hier niet makkelijk verkrijgbaar zijn, heb ik stof gehaald om zelf vlaggetjes van te maken. In de Kaapverden en Suriname kunnen we ons inmiddels met goed fatsoen vertonen. En nu ik toch achter de naaimachine zit, heb ik meteen mooie kussentjes gemaakt van het prachtige geweven doek dat we uit Marokko hebben meegenomen.

• Ons badkamertje is voorzien van nieuwe kitnaden en afdichtingen.
• In de Carieben liggen we vaak voor anker en is onze bijboot dus van levensbelang. En laat het PVC waar die bootjes van zijn gemaakt nou niet tegen het tropische klimaat kunnen. We willen dus een hoes maken voor de bijboot, zodat ‘ie niet de hele dag in de zon hoeft te bakken. Na een dagje prutsen is het patroon in elk geval klaar. Het stof (speciaal Sunbrella-stof) blijkt na flink zoeken niet verkrijgbaar te zijn op Lanzarote. Dit project krijgt dus nog een vervolg op Gran Canaria.
• De ankerlier, ook al zo’n belangrijk hulpmiddel bij ankeren is eens goed onderhanden genomen.
• Stijn heeft de zeereling ontroest; die is nu weer helemaal bling bling. We kunnen nu niet meer zonder zonnebril naar buiten.
• We hebben heel veel spullen gezocht, zoals een satelliettelefoon, een Epirb, navigatiekaartjes, een Wifi-versterker,… Het slechte nieuws is dat we die spullen niet gevonden hebben op Lanzarote. Het goede nieuws is dat we nu precies weten wat we moeten hebben en goede hoop hebben dat het op Gran Canaria wèl te vinden is.
• We hadden nog niet zoveel ervaring in het opzetten van de vaarboom. Het opzetten van de boom? Ja, dat is een soort van lange stok waarmee je het voorste zeil (de genua) wat stabieler en verder uit kunt zetten. Dat is vooral handig bij voordewindse koersen, die we naar verwachting een groot deel van de oversteek zullen hebben. Casper van de Summerwind bedenkt met Stijn het beste systeem om op de Amuse de fok uit te bomen. Inmiddels kunnen we een boompje opzetten over uitbomen. In plat Amsterdams ook nog. We vermoeden wel dat Casper hier nog spijt van zal krijgen, aangezien we zelfs zonder die boom al sneller waren dan de Summerwind mèt boom 😉.
• Wat wel gezegd moet worden is dat diezelfde Casper al tig vissen heeft gevangen en wij nog maar een beschamend klein aantal (lees: 0 😳). Omdat wij natuurlijk ook best van die lekkere verse sushi lusten als we drie weken op zee zitten, hebben we de plaatselijke vismaterialenwinkel toch maar leeggekocht.

• We hebben vooral ook nog heul veul boodschappen gedaan. De beschikbaarheid van boodschappen schijnt na de Canarische Eilanden een stuk beperkter te zijn. De prijzen bovendien erg hoog. We stouwen dus elk hoekje en gaatje van de Amuse vol. We hebben voor de zekerheid zelfs maar een lijst aangelegd van wat we hebben en waar we het verstopt hebben.

Dat we een flinke to-do-lijst hebben, maakt trouwens wel dat we ons daar af en toe in verliezen. Er zitten dagen bij dat we vergeten te genieten van het mooie weer en het feit dat we op reis zijn. Dat we als kippen zonder koppen aan de slag zijn, met een soort van oer-Hollandse overtuiging dat éérst al het werk gedaan moet zijn vóór we mogen genieten. Waarschijnlijk klinkt het voor mensen in Nederland heel onlogisch dat wij niet non-stop genieten van onze reis. Jullie zien palmbomen, zon, blote bruine benen en koude glaasjes wijn voorbij komen. Voor ons zit er een mooie les in, dat genieten echt een mindset is, zelfs tijdens een prachtige reis zoals wij die maken. En de oplossing blijkt niet te zitten in het aan de kant schuiven van de to-do-lijst, maar in bewust kiezen HOE we de dag in willen gaan en om willen gaan met klussen en met elkaar. Je kunt je natuurlijk allebei in jezelf terugtrekken om je klusjes te doen. Diezelfde klussen kun je ook best doen terwijl je je af en toe even bewust van je omgeving. Met regelmatig een dikke kus over en weer! Het besef dat we zelf bij machte zijn om onze eigen mindset daarin te beïnvloeden en dat dat een wereld van verschil maakt, komt maar weer eens confronterend binnen. Tegelijkertijd is dit ook exact de reden waarom we deze reis wilden maken: we wilden verkennen en ontdekken, onder andere over onszelf en elkaar!

Jullie hoeven trouwens niet bang te zijn dat we helemaal niet genieten, hoor! We hebben het echt vaak gezellig op de boot. En ook het contact met anderen in de haven geeft ons veel energie. Zo borrelen we een paar keer gezellig met Floor en Casper van de Summerwind en Bram en Anja van de Tarpan. Met hen gaan we ook op ‘schoolreisje’, met z’n allen in de bus naar de markt in Teguise. Dat die markt in veel toeristenboekjes wordt genoemd, had ons misschien al wat vraagtekens op moeten leveren. Eenmaal op de markt blijkt dat we inderdaad niet de enige toeristen zijn. De producten die worden aangeboden blijken ook helemaal niet traditioneel te zijn, maar vooral afgestemd op de smaak van de Engelse toeristen die ook hier met verbrand hoofd en ontbloot bovenlijf paraderen. We kijken even rond, maar genieten vooral van een wandeling buiten het stadje en daarna een versnapering op terrasje.

 

Al met al was Lanzarote de locatie waar we – gedwongen door de wind – tot nu toe het langste zijn gebleven sinds ons vertrek uit Nederland. Hoewel het een indrukwekkend eiland is, en we ons geen moment verveeld hebben, zijn we er inmiddels erg aan toe om dóór te varen. Na heel veel zuidenwind, is er ineens weer noordenwind. We vertrekken naar Gran Canaria, een tocht van ongeveer 24 uur. Fijn om al zeilende te mijmeren over hoe we op Gran Canaria nog dichter bij het doel van onze reis kunnen blijven!