Laat ik deze keer beginnen met te zeggen dat we het SUPERleuk vinden dat jullie ons trouw volgen en regelmatig reacties achterlaten. Bedankt! Altijd heel leuk om te lezen. Zeker tijdens deze overtocht, en ook al de afgelopen 9 maanden.
We beseffen ons nog meer dan de afgelopen dagen dat met nog een kleine 600 mijl te gaan ons perspectief anders begint te worden. Op de kaart zien we de bestemming nu écht dichtbij komen. Afrika ligt definitief achter ons en op de kaart alleen nog maar in beeld via een hele lange lijn van onze afgelegde route. Vooruit kijken we.
Ook aan boord is er wat anders. We moeten nog een stuk zuidelijker uitkomen en dat lukt met de passaatwindrichting alleen als we het zeil over de andere boeg hebben. We hebben gisteren gegijpt en varen (tijdelijk) richting Brazilië, om over 1-2 dagen de boeg weer naar Iles du Salut te draaien.
Gek is het hoe je na anderhalve week leven onder helling naar bakboord, je nu weer even moet wennen aan helling naar stuurboord. Opeens moet je je aan andere dingen vasthouden, kunnen kastjes opeens wél open die eerder niet open konden zonder dat alles eruit valt (en vice versa), rammelen er opeens andere dingen tegen elkaar in de kastjes (waar ik een pesthekel aan heb tijdens mijn slaappogingen), glijdt het eten vanaf de andere kant van het aanrecht opeens tóch de gootsteen in en ontneemt de buiskap ons niet langer het uitzicht op de ondergaande zon :-).
We hebben even wat minder wind dus gaat het wat rustiger. Prettig voor nu. Voor over een paar dagen worden steviger wind en dito golven voorspeld en dan mogen we weer aan de bak.
Tot slot: vannacht tikte onze zeemijlen teller de 5.000 mijl aan, sinds het vertrek uit Nederland, juni vorig jaar. Best een eind al! Een mooie gelegenheid om iets lekkers te brouwen, ik geloof dat het deze keer een vijgen-noten brood wordt 🙂
UPDATE 11.00: Er is nóg iets anders sinds het krieken van de dag… we mogen (lees: moeten) de rest van de tocht met de hand sturen aangezien de stuurautomaat daar geen zin meer in heeft. Helaas geen simpele zekering, maar hoogstwaarschijnlijk elektronica dat ik hier niet een, twee, drie gefixed krijg, of andere kanshebber is de elektrokoppeling op de hydrauliek.
Wordt nog even doorduwen maar we gaan het gewoon cheffen! Ook zónder vijgen-noten brood, want we steken onze energie maar even in wat anders.
De statistieken:
– Afgelegde afstand: 1667 nm
– Afstand nog te gaan: 558 nm
– Dagafstand afgelopen etmaal: 138 nm
– Onze lokatie om 7.40 uur UTC: 7°46’67″N ; 43°33’50″W
Hoi Stijn en Yvet, wat genieten wij toch elke keer weer van jullie geweldig verhaal, en jullie schrijverskunst. Heel interessant en gezellig om te lezen. Ik stel voor om bij terugkomst in Nederland de fam. dag een keer te organiseren en dan een filmzaal creëren zodat we ook wat beeldmateriaal kunnen zien.
Groetjes de Brabanders!!
En wij zoeken tegen die tijd een uitgever!
Dat is pech!!!! Maar gelukkig zijn jullie al een heel eind. Succes met het laatste stuk.
Oeps…! Dat was nou net niet de bedoeling. Dus dat wordt nog even flink aan de bak met het betere handwerk. (Goed dat het nu pas gebeurt.) Maar jullie gaan dat zeker redden, we duimen!!!
Na bakboord nu stuurboord; dan zou het evenwicht dus weer in standje ‘normaal’ moeten komen staan ;-).
Hou je haaks! Heel veel liefs en XXX!
Oeps… succes de laatste dagen!
Ojee, dat is balen!! Jullie blijven af en toe vast stiekem proberen om te zien of ie het toch weer doet, soms is het gewoon even een kinkje in de kabel. ’t Is nog wel een stukje maar hopelijk kunnen jullie de boel zo trimmen dat je het roer af en toe toch een beetje vast kan zetten. Zet ‘m op het laatste stuk en anders giet er maar 1 moedgevende borrel in
Het is altijd wat onheilspellend:
“Google Maps kan 7°46’67″N 43°33’50″W niet vinden
Zorg ervoor dat je zoekopdracht goed is gespeld. Probeer een plaats, staat/provincie of postcode toe te voegen.”
Maar gelukkig zijn er voldoende andere sites, die kunnen aangeven waar jullie je bevinden. Geinig, zo’n stipje in een hele grote zee.
Succes met de laatste 600 nm in deze etappe!
Ai ai ai…Volhouden maar! en elkaar wat vaker afwisselen?
Hoi Stijn en Yvet,
Inderdaad heel leuk om jullie verhalen te lezen en zo deelgenoot te mogen zijn van al die ‘eerste keren’ van jullie….;-)….de eerste de oversteek van een golf, de eerste keer met je boot in Gambia, de eerste keer zelf je zeil repareren, de eerste keer de stuurautomaat kapot midden op de oceaan en ga zo maar door……..en gelukkig levert het allemaal mooie ervaringen op………dat verwoorden jullie zo mooi, dat is wat ik zo mooi vind…….dank voor het delen en veel plezier met jullie volgende ‘eerste keer’……groeten Bart-Jan.
Kennen jullie SARAH, Simple And Reliable Automatic Helm (met bungie elastiek)? Of Sheet Steering, waarbij je de schoten van de zeilen gebruikt om je boot te sturen? Weliswaar voor helmstok, dus een variant te maken voor een rad. Boot eerst goed trimmen, en dan zonder handen zeilen… 😉 Zie ook jesterchallenge.wordpress.com/articles/self-steering/ …
Zit de stekker er wel in 😛 Dat is even (on)handig. Wie weet wat er nog op koers ligt qua ingevingen om het apparaat, al dan niet via by-pass, weer te laten werken en je handen vrij te hebben. Blijft ontzettend gaaf hoor, om zo frequent mee te lezen met jullie reis. Zo leuk dat zowel de ‘harde’ als de ‘zachte’ kant die de revue passeert.