Terwijl men zich in Nederland zorgen maakt over het feit dat 55-plussers te veel wijn drinken en dat Máxima slippers draagt, hebben wij ons de afgelopen weken maar eens gebogen over de ècht belangrijke zaken. Want waar vervolgen wij onze reis naartoe na Lanzarote? Een klein half jaar geleden voeren we uit Lelystad weg met […]
Achter de pilotboot aan varen we de Bouregreg-rivier af op weg naar de oceaan. Op de voet gevolgd door de White Mustang, net als toen we hier drie weken geleden naar binnen voeren. Aan wal staan – ook net als toen – veel mensen naar ons te zwaaien. Er hangt een flinke mist boven de
Het eerste deel van onze roadtrip stond met name in het teken van de steden Chefchaouen en Fez in het noorden van Marokko. Voor het tweede deel zakken we af naar landelijk gebied in het zuiden. De Dadèsvallei is ons eerste doelwit. We hebben een lange rit voor de boeg vanuit Fez, dus we vertrekken
Een kameel op een boot Meer lezen »
TOET TOET…. TOEOEOET… TOET TOET TOET!… De claxon is een onmisbaar hulpmiddel hier in het verkeer. En begrijpelijk: de wegen zijn goed gevuld, niet alleen met auto’s, maar ook met brommertjes van een type dat in Nederland na de jaren ’80 is uitgestorven, volgestouwde ezelkarretjes en voetgangers. De lijnen op de weg zijn slechts indicatief;
Allemachtig prachtig Meer lezen »
Nog maar twee weken geleden liggen we rustig te dobberen in een pitoresk baaitje bij het Portugese Faro. We hebben Stefan een paar dagen ervoor op de ferry gezet naar het vasteland en liggen nu te wachten op een goed weervenster om over te steken naar Marokko. Met onze buren van de White Mustang –
Een nieuw continent Meer lezen »
Na vier dagen sight-seeing in Lissabon, houden we de drukte van de stad weer voor gezien. De Algarve trekt aan ons. Na de toch wel wat lange westkust van Portugal, waar maar weinig havens lagen, kijken we uit naar de zonnige zuidkust van Portugal. Aan het eind van de dag varen we alvast naar Cascais,
Vandaag is een bijzondere dag. Het is op de kop af 100 dagen geleden dat we vertrokken uit Lelystad. De mix van euforie (“We dóen het gewoon echt!”) en verdriet (“Jee, nou gaan we al die lieve mensen om ons heen een tijdje niet meer zien”) ligt nog zó vers in mijn geheugen dat ik
WOESJJJ …. Een grote golf slaat over ons bijbootje heen en duwt mij – met één been al in de boot om in te stappen – omver het water in. Stijn zit al in het bootje en kan zijn lachen niet inhouden, hoewel hij zelf ook een flinke plens water over zich heeft gehad.
Afgelopen week hadden we weer een mooie mijlpaal: we zijn officieel voorbij het einde van de wereld gevaren. Dat dacht men vroeger althans. Van het meest westelijke puntje van Spanje (en meteen ook van het hele Europese vasteland) dacht men vóór Columbus Amerika ontdekte dat het het einde van de wereld was. Die kaap werd
Gastblog van Freek en Renske die ons vorige week in Camaret-sur-Mer opzochten. Wat een mooi toeval, Stijn en Yvet zijn in Bretagne gestationeerd precies op het moment dat wij daar van onze vakantie aan het genieten zijn. Een bezoekje aan de kapitein en diens assistent(e) moet dan natuurlijk op het programma staan. Dus we zetten
Een bloemetjesgordijn Meer lezen »
