Lage druk

Nadat we een dagje onze vouwfietsen hebben uitgelaten in de omgeving van het gemoedelijke L’Aber Wrac’h, vinden we het weer tijd om een volgende haven op te zoeken. We willen bij Brest het meest westelijke hoekje van het Franse vasteland omvaren. Zoals bij elke kaap, zijn de invloeden van wind, golven en stroming flink groter dan bij een recht stuk kust, en moeten we het spelletje met de elementen dus weer slim spelen. Met stroom mee, windkrachtje 3 en een vrij rustige zee blijkt het Chenal du Four rondom de meest westelijke punt van het Franse vasteland, vandaag wel mee te vallen.

In Camaret-sur-Mer varen we de eerste van de twee havens binnen, pal naast Tour Vauban, een 17^de-eeuws verdedigingswerk. De douches en toiletten liggen zelfs in de kelder van de toren. Het stadje zelf is wel aardig, met veel oesterrestaurantjes en barretjes aan de kade. Helaas is er hier langs de kust vergiftiging van oesters en mosselen vastgesteld, dus we bekijken de oesterrestaurantjes vooral van de buitenkant. Het stadje staat verder bekend als hangplek voor kunstenaars en inderdaad zijn er in de straatjes achter de boulevard verschillende kleine galerieën te vinden.

Inmiddels liggen we al bijna een week in Camaret-sur-Mer. Wachtend op beter weer. Er ligt een stevig lagedrukgebied ten westen van Engeland en daar zien we hier de effecten van: veel wind, soms regen, en flinke golven vanaf de oceaan. De eerste dagen zetten we telkens vroeg de wekker, zodat we kunnen checken of de laatste voorspellingen misschien tóch iets beter zijn geworden. Maar de weergoden blijken vastberaden om ons deze week hier aan land te houden.

Eigenlijk is het wel lekker om even wat rustiger aan te doen. Lage druk dus… niet alleen meteorologisch, maar ook hier aan boord. Of we ons dan niet vervelen, vragen sommigen zich af. Nee joh… op ons gemakje hebben we genoeg te doen. We hebben ons sinds ons vertrek uit Nederland nog niet verveeld. Wat we dan zoal doen?

• We maken een prachtige wandeling naar Pointe de Pen Hir, via het kustpad dat hier langs de kliffen loopt. Een fantastische route. Het water hier in de baaien kleurt prachtig turquoise; het lijkt wel tropisch! Onderweg picknicken we met brood en kaas. De temperatuur is overigens ook tropisch. We móeten dus wel een ijsje eten om af te koelen na afloop!

• In het stadje zit een SuperU, zo’n grote Franse supermarkt, waar we lekker neuzen door lokale culinaria en onze voorraden weer eens wat verder aanvullen.
• Bij diezelfde SuperU vinden we een soort van yogamatjes met isolatiemateriaal. Geen idee wat de Fransen daarmee doen… yoga zonder koude billen te krijgen? Onze inventieve zeilersblik ziet echter meteen andere mogelijkheden. Op ons Klussenlijstje-Dat-Nooit-Af-Is staat nog de wens om zonwering voor onze raampjes te maken. Er hangen weliswaar witte vouwgordijntjes voor, maar die laten nog steeds veel licht door. We denken dat we de boot op warme dagen iets koeler kunnen houden als we betere zonwering hebben. En dus worden twee van deze yogamatjes in een middagje getransformeerd tot superdegelijke zonwering.

• Verder bouwt Stijn een extra stopcontact in, dat aangesloten is op de omvormer: een apparaat waarmee we de 12V-stroom uit de accu om kunnen vormen naar 230V. Nu liggen we nog vaak in havens waar we 230V walstroomaansluiting hebben. Maar zuidelijker zullen we steeds vaker ook ankeren. We zijn dan aangewezen op stroom uit onze accu’s. Aan boord draait al veel op 12V: zo werkt de koelkast op lagere spanning, brandt de verlichting keurig, werkt de navigatieapparatuur, kunnen we iPad en telefoons opladen en zelfs radio luisteren. Maar als we de laptop op willen laden, de stofzuiger of de staafmixer willen gebruiken, is het wel handig als we ook een 230V aansluiting hebben. Weer een vink op ons Klussenlijstje-Dat-Nooit-Af-Is!
• Kers op de taart deze week is dat we bezoek krijgen! Freek en Renske zijn met hun kinderen Veerle, Bauke en Onne in de buurt op vakantie en zoeken ons op. Wat bijzonder om zo ver van huis bezoek te krijgen. Een heerlijke dag! We hebben Freek gevraagd om een gastblog te schrijven op onze site… dus wellicht wordt dit vervolgd!
• Van Freek en Renske krijgen we ook wat Nederlandse tijdschriften. Wat een traktatie! Zeker nu het vandaag écht te slecht weer is om naar buiten te gaan.

Waar we verder al over aan het mijmeren zijn, is over het vervolg van onze reis. Nu we het meest westelijke puntje van Frankrijk gerond hebben, kunnen we verder hoppen langs de Franse kust tot we bij Spanje uitkomen, maar kunnen we ook al eerder een oversteek maken naar Spanje. Een paar overwegingen spelen mee. Aan het zuidelijke deel van de Franse kust (pak ‘m beet vanaf Bordeaux) zitten maar weinig havens of geschikte ankerplekken. Bovendien hebben we jaren geleden met auto en tent al een deel van de Noord-Spaanse kust verkend (van San Sebastian tot Gijón). De hele zuidoosthoek van de Golf van Biscaye willen we dus sowieso overslaan. Dan blijven er grofweg twee opties over: Ofwel we steken van hieruit direct over richting Spanje, ofwel we hoppen lekker verder langs de Franse kust tot ergens bij La Rochelle en steken van daaruit over. Of natuurlijk een variant die daar tussenin ligt.

Hoe verder we echter naar het oosten varen, hoe meer we weer tegen de hier gebruikelijke westenwind in moeten beuken richting Spanje. Hoewel we even moeten slikken bij het vooruitzicht Frankrijk binnenkort achter ons te laten, heeft het toch onze voorkeur om zo ver mogelijk vanuit het westen de oversteek te maken. We zijn dus alvast de weerkaartjes aan het bestuderen. Hieronder zie je één van de bronnen die we regelmatig raadplegen (als je op de ‘play’-knop linksonderin klikt, zie je hoe het zich de komende tijd ontwikkelt). Op dit moment levert het lagedrukgebied ten westen van Engeland hier vooral veel sterke zuidwestenwind en af en toe wat regen. Nu dus wachten op een ‘Azoren-hoog’: een lekker stevig hogedrukgebied boven de Azoren dat stabiel weer en bij voorkeur een noordwestenwindje levert.