Het eerste deel van onze roadtrip stond met name in het teken van de steden Chefchaouen en Fez in het noorden van Marokko. Voor het tweede deel zakken we af naar landelijk gebied in het zuiden. De Dadèsvallei is ons eerste doelwit. We hebben een lange rit voor de boeg vanuit Fez, dus we vertrekken […]
Een kameel op een boot Meer lezen »
TOET TOET…. TOEOEOET… TOET TOET TOET!… De claxon is een onmisbaar hulpmiddel hier in het verkeer. En begrijpelijk: de wegen zijn goed gevuld, niet alleen met auto’s, maar ook met brommertjes van een type dat in Nederland na de jaren ’80 is uitgestorven, volgestouwde ezelkarretjes en voetgangers. De lijnen op de weg zijn slechts indicatief;
Allemachtig prachtig Meer lezen »
Nog maar twee weken geleden liggen we rustig te dobberen in een pitoresk baaitje bij het Portugese Faro. We hebben Stefan een paar dagen ervoor op de ferry gezet naar het vasteland en liggen nu te wachten op een goed weervenster om over te steken naar Marokko. Met onze buren van de White Mustang –
Een nieuw continent Meer lezen »
Afgelopen dagen zocht Stefan ons op in de Portugese Algarve, in deze gastenblog deelt hij zelf zijn ervaringen. Anderhalve week eerder had ik tegen Stijn geroepen: ‘Dan kom ik toch een wijntje drinken in Portugal, leuk!’. Nu ik in het vliegtuig naar Faro zit, weet ik niet precies wat mij te wachten staat. Het
Wijntje drinken in Portugal, leuk! Meer lezen »
Na vier dagen sight-seeing in Lissabon, houden we de drukte van de stad weer voor gezien. De Algarve trekt aan ons. Na de toch wel wat lange westkust van Portugal, waar maar weinig havens lagen, kijken we uit naar de zonnige zuidkust van Portugal. Aan het eind van de dag varen we alvast naar Cascais,
Vandaag is een bijzondere dag. Het is op de kop af 100 dagen geleden dat we vertrokken uit Lelystad. De mix van euforie (“We dóen het gewoon echt!”) en verdriet (“Jee, nou gaan we al die lieve mensen om ons heen een tijdje niet meer zien”) ligt nog zó vers in mijn geheugen dat ik
Aan stuurboord gaat de zon in een rode gloed onder. Aan bakboord komt de volle maan bleek op. Dolfijnen zwemmen langs de boot. We hebben nog een aardig stuk te gaan en varen op deze prachtige avond een heldere nacht in. Met een rustige wind in de genua en schommelend op de golven schuiven we
Nieuwe ontdekkingen Meer lezen »
WOESJJJ …. Een grote golf slaat over ons bijbootje heen en duwt mij – met één been al in de boot om in te stappen – omver het water in. Stijn zit al in het bootje en kan zijn lachen niet inhouden, hoewel hij zelf ook een flinke plens water over zich heeft gehad.
We wisselen een korte blik… “Verstond jij nou wat hij zei?” lees ik in Yvets ogen. Het oude mannetje dat net in de avondzon een gesprekje met ons aanknoopte op het lokale marktplein, was grotendeels onverstaanbaar. Ligt dat aan de Spaanse taal, waar we pas net de basis van onder de knie beginnen te krijgen?
Afgelopen week hadden we weer een mooie mijlpaal: we zijn officieel voorbij het einde van de wereld gevaren. Dat dacht men vroeger althans. Van het meest westelijke puntje van Spanje (en meteen ook van het hele Europese vasteland) dacht men vóór Columbus Amerika ontdekte dat het het einde van de wereld was. Die kaap werd
