Een bloemetjesgordijn

​Gastblog van Freek en Renske die ons vorige week in Camaret-sur-Mer opzochten. 


Wat een mooi toeval, Stijn en Yvet zijn in Bretagne gestationeerd precies op het moment dat wij daar van onze vakantie aan het genieten zijn. Een bezoekje aan de kapitein en diens assistent(e) moet dan natuurlijk op het programma staan. Dus we zetten koers naar Camaret, maar zijn blij dat we na een uur “weet je wat ik zou willen zijn….een bloemetjesgordijn” zingen zijn aangekomen. We hebben jaren geprobeerd om de carnaval buiten de deur te houden, maar het virus is dankzij meneer Klaassen toch een beetje in het bloed van onze koters gekomen 😉 

Ondanks de vele boten is het niet moeilijk om de Amuse eruit te pikken. Deze is duidelijk herkenbaar aan de vier hevig bewegende armen en de grote glimlachen van twee wel erg bruine personen. Een warm welkom, gevolgd door 20 minuten vragenvuur door 3 kleine onwetenden(“aan welke kant slaap jij Stijn?”) en 2 iets grotere onwetenden (“waarom hangen er van die kleine touwtjes aan die ringetjes?”). We vonden het allemaal even boeiend en de schippers vertelden het met alle plezier. Daarna trekt Stijn zich even terug in de kajuit met de kinderen voor een pittig potje knollen voor citroenen (hij leert ze ook al jokken en bluffen) terwijl wij op het achterdek genieten van het zonnetje met Yvet. 
We zijn in Frankrijk, dus de lunch bestaat uit “verstopbrood” met brie en….pindakaas…! Deze boot is echt van alle gemakken voorzien. Daarna is het tijd om serieus aan het werk te gaan, Yvet pakt haar hengel en aas en samen met de kids doet ze een serieuze poging om iets spectaculairs uit het water te vissen. Het kan toeval zijn, maar precies op dat moment beginnen er op de kade enkele straatmuzikanten typische Franse klanken te spelen (op een soort analoge instrumenten zonder batterijen die je zelf moest bewegen). Zo kom je wel in de juiste stemming, alleen de poissons werken niet mee. Het deert niet, het gaat om het proces en niet om het resultaat bij kinderen. 

Daarna nog even “brommers kieken”, of in dit geval de beschaafde variant “bootjes aanschouwen”. Ook kregen we een beetje een campinggevoel toen er een andere boot een paar knopen te hard kwam aanmeren. Hier had je een mooie Holland-Casino reclame kunnen opnemen. Kapitein Iglo kwam nog voorbij lopen, dus de dag kon niet meer stuk.

De dag vliegt voorbij, we eindigen met een ijsje op de kade in het namiddagzonnetje en blikken terug op een heerlijke dag. We blijven een leek op het gebied van zeilen, maar kunnen ons nu wel beter inleven in het avonturen bij het lezen van de blogs. 

Bedankt voor de prachtige dag en nogmaals heel veel amuse(s) toegewenst de komende tijd. Oh, en de kinderen willen graag een keer komen logeren als jullie weer terug zijn (dat vat het vertrouwde gevoel perfect samen).
Ahoy.

Renske & Freek, 

Veerle, Bauke & Onne

3 gedachten over “Een bloemetjesgordijn”

  1. Hallo Stijn en Yvette wat leuk en mooi om mee te kunnen genieten van jullie avontuur. En natuurlijk ook een beetje trots dat de WW zo goed haar best doet. Hartelijke groet Ad en Marian Akkerman

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *