Inslingeren. We weten inmiddels wel hoe het werkt. De eerste twee of drie dagen op zee voelen we ons niet altijd helemaal jofel. Echt zeeziek kunnen we het gelukkig niet noemen, maar wat lichte hoofdpijn, futloos, te moe om iets anders te ondernemen dan alleen het strikt noodzakelijke… dat kennen we wel. We weten inmiddels […]
We zijn alweer een etmaal dichterbij de Azoren! Gisteren om 12.20 uur plaatselijke tijd voeren we, na een laatste verfrissende duik in het Caribische water, Marigot Bay uit, uitgezwaaid door de Djualyn die een uurtje eerder in de baai arriveerde. We varen al een etmaal samen met de Kairos. Bemanning Henk en Carla hebben we
Het is zover: over een paar uurtjes trekken we het anker uit het witte Sint Maartense zand en zetten koers naar de Azoren. Een tocht die waarschijnlijk ongeveer drie weken gaat duren. Daarmee gaat het meteen de langste oversteek van onze reis worden. Een beetje gezonde spanning hebben we wel, maar we zijn er tegelijkertijd
Jaaaaaaa, we zijn in Sint Maarten. Hallelujah! Tegen de tocht van Cienfuegos (het meest westelijke punt dat we bereikt hebben) naar Sint Maarten zagen we stiekem nogal op. Dat stuk is precies tegen de wind in en met een zeilboot kun je alle richtingen op varen, behalve precies tegen de wind in. Het ‘scherpst’ (zo
“Willen jullie wel even de gordels vastmaken?” vraagt het oude mannetje achter het stuur van de taxi in rap Spaans. We zijn vannacht aangekomen in Puerto Rico en moeten nog inklaren. Dat kan in Mayaguez, een stad op 20 minuten rijden van Puerto Real, de beschutte baai waar we met de Amuse zijn neergestreken. Er
“I have good knees, they just don’t want to bend that easy today”, zegt Barbara. Ik zie haar de pijn verbijten als ze op haar knieën op de steiger zakt om in onze dinghy te stappen. Het duurt even, maar het lukt. Even later zetten we haar af op de aluminium motorboot die haar man
Sinds ons vertrek uit Cuba heeft onze reis een ander karakter. We hebben een planning. Binnenkort willen we de grote plas weer terug oversteken, richting de Azoren. Ergens in mei, om precies te zijn, zodat we vóór de eerste orkanen ontstaan de Cariben uit zijn. Vóór we oversteken, hebben we nog een reparatie te doen
Santiago en Havana zijn zo’n beetje het Amsterdam en Rotterdam van Cuba. De grote rivalen. Dat was al zo toen Havana eeuwen geleden de hoofdstadtitel heeft ‘afgepakt’ van Santiago. En dat is nog steeds zo. Met name bij baseballwedstrijden (baseball is dé nationale sport van Cuba) tussen beide steden, lopen de gemoederen op en buiten
Straatjes met oude afgesleten kinderkopjes. Voorbij rochelende oude Amerikaanse auto’s. Prachtige oude pleinen en gebouwen die eruit zien zoals vele jaren geleden. We horen vaak, je “bent niet in Cuba geweest als je Trinidad niet hebt bezocht”. Vanuit onze Cubaanse thuisbasis Cienfuegos reizen we per taxi collectivo naar Trinidad. Het is hier altijd maar afwachten
Cubaans kusthoppen Meer lezen »
En dan is er de stad waar we zo lang naar uit hebben gekeken. Havana. Deze stad klinkt ons erg romantisch, maar minstens zo mysterieus in de oren. We stellen ons voor dat er pleintjes zijn waar oude mannetjes muziek maken, alsof ze zó weggelopen zijn uit de Buena Vista Social Club. Waar jong en
Het klokje van Havana Meer lezen »
