Over de afgelopen anderhalve week in Galicië komt nog een aparte blog, maar wat was het eigenlijk een onverwacht cadeautje. We waren blij dat we geland zijn in Vigo, want het heeft de dagen erna flink gespookt op de Golf van Biskaje en in het Kanaal. Weer voor ons om over te steken naar Bretagne […]
We zijn weer los! Meer lezen »
Nu we inmiddels alweer vier Azoriaanse eilanden hebben bezocht, wordt het de hoogste tijd om ook even wat meer achtergronden te schetsen bij deze eilanden. Ik vind het zelf altijd interessant om onze eigen belevenissen in die context te kunnen zien. Bij deze dus… De Azoren zijn een eilandengroep bestaande uit negen eilanden.
Hoewel we inmiddels alweer even in Spanje vertoeven, is er nog een aantal mooie herinneringen aan de Azoren die we nog niet aan het digitale papier toevertrouwd hadden. Bij deze dus alsnog een blog over onze belevenissen op Terceira. Na ruim drie weken op Faial (inclusief een uitstapje naar Pico per ferry) is het tijd
Jaaaa, land in zicht! Het duurde even deze keer voordat we land konden zien. De ochtend hulde zich namelijk in een dikke nevel. Na een afwisselend onstuimig, dan weer rustig en dan weer onstuimig etmaal tikken we nu de laatste paar mijlen weg, met Vigo op ons vizier. Dat we in de buurt van het
Gisteravond en vannacht hebben we goed wat mijlen kunnen maken, we gaan de écht dikke puist wind die ons op de hielen zit wel voor blijven. We kregen meestal best stevige wind schuin-van-vóór vergezeld van regen, maar met gereefde zeilen niets out-of-control. De nacht met zo’n omstandigheden is niet persé iets waar we naar uitkijken,
Het lijkt wel herfst! Buiten hebben we nog geen zonnestraal gezien vandaag. Eigenlijk kijken we gewoon in één grote grijze massa, de lucht en het water hebben bijna dezelfde kleur. Het regent… Maar wij zitten binnen aan een dampend bord Boeuf Bourguignon, heerlijk ouderwets krachtvoer op zo’n druilerige dag. Yvet begint gelukkig weer wat kleine
Gisteren schreven we al over een lagedrukgebied dat op onze route langs de Golf van Biskaje wordt voorspeld. Inmiddels zijn de weermodellen het wel behoorlijk met elkaar eens; het komt echt onze kant op. De wind die dit gevaarte met zich meebrengt liegt er niet om, en die hoeven we niet persé ter plaatse op
Het is een vreemde tocht, deze oversteek. De tocht waarbij elke mijl ons dichterbij huis laat komen, dichterbij familie en vrienden die we gemist hebben. Daar verheugen we ons enorm op. Maar het is ook een tocht waarbij we met elke mijl iets van ons avontuurlijke leventje achter ons laten. Afscheid nemen. Soms heel letterlijk.
Gistermiddag zeilen we nog prachtig, maar in de avond begint de wind af te nemen. Er staat nog wel wat deining, en daar heeft een enorme groep dolfijnen de grootste lol mee: ze springen uit en over de golven, en vermaken zich zo een kwartiertje om onze boot heen. Het blijft prachtig! En het is
De eerste dag zit er alweer op. Gisteren hebben we nog tot het begin van de avond langs de kust van Sao Miguel gevaren. Met de wind in de rug, als een speer. De zuidoostkust van Sao Miguel is echt adembenemend mooi. Het is een van die zeldzame plekken waarvan je je op het moment
